Zoran Milosevic¹, Nebojsa Maksimovic¹, Nada Milosevic¹, Borislav Obradovic¹

¹Fakultet sporta i fizičkog vaspitanja, Novi Sad

TEHORIES OF CONNECTIONS – PRACTICAL IMPLICATIONS IN ACQUIRING MOTOR SKILLS

TEORIJE POVEZIVANJA – PRAKTIČNE IMPLIKACIJE U STICANJU MOTORNIH VEŠTINA

Sport Mont 2010, VII(21-22), 322-329

Abstract

Theories of learning which are classified in two broad schools as theories of connections and cognitive theories, differ among themselves according to specific interaction relationships between external stimulus (S), reaction and behavior and organism (R), i.e. particular learner (O). In relation to pedagogical practices, predominance of a certain school is not rare, often without any objective insight into their potentials related to age, sex, learning contents and other determinants. Supporters of the theories of connections treat behavior as a result of relations or associations, whereas learning occurs when these relations are strengthened by repetition or when new relations are formed. These theories are usually classified as theories of stimulus-reaction (S-R), whereas associating in this sense is used to stress the concept most theories usually agree upon: that learning consists of relations and link between stimuli (S-S), between stimuli and reactions (S-R), or between reaction and impulse (R-P). Well-known approaches within the theories of relations include classical Pavlov reflex, Guthry’s close conditioning, associating of Thorndyke, and Skinner’s efficient conditioning. Practical implications of these theories in acquiring motor skills are related to an active learner’s approach, significance of repetition – exercising, supporting, and rewarding correct answers, as well as strengthening a new behavior by imitation of a sample – modeling.

Keywords

Theories of connections, motor skills

Abstract (MNE)

Teorije učenje, grupisane u dve široke psihološke škole kao teorije povezivanja i kognitivne teorije, razlikuju se u specifičnim interakcijskim odnosima između spoljašnjeg stimulansa (S), reagovanja ili ponašanja (R) i organizma, odnosno konkretnog učenika (O). U odnosu na pedagošku praksu, neretko, uočava se preovlađujući uticaj jedne ili druge škole, često i bez objektivnog uvida u njihove potencijale u odnosu na uzrast, pol, sadržaj učenja i druge odrednice. Zastupnici teorija povezivanja smatraju ponašanje rezultatom povezivanja ili spajanja, a učenje se javlja kada se ove veze ojačaju ponavljanjem ili kada se formiraju nove veze. Ove teorije se obično klasifikuju zajedno kao teorije stimulans-reagovanje (S-R), a povezivanje se ovde koristi da naglasi koncept o kojem se teorije slažu: da se učenje sastoji od veze ili spoja između stimulansa (S-S), između stimulansa i reagovanja (S-R) ili između reagovanja i podstreka (R-P). Među poznatije pristupe u okviru teorija povezivanja ubraja se klasično uslovljavanje Pavlova, blisko uslovljavanje Gatrija, povezivanje Torndajka i efikasno uslovljavanje Skinera. Praktične implikacije ovih teorija u sticanju motornih veština odnose se na aktivan pristup učenika, značaj ponavljanja - vežbanja, potkrepljenja i nagrađivanja tačnih odgovora, kao i pojačavanje novog ponašanja imitacijom uzora – modelovanjem.

Keywords (MNE)

Teorije povezivanja, motorne veštine

View full article
(PDF – 1360KB)